สมัยฉิน (221-220 ปีก่อนคริสต์ศักราช) เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายชุดจีนสมัยฉินได้รับอำนาจครอบงำจากแนวคิดอิ๋นหยางสมดุลยภาพของสรรพสิ่ง กฎแห่งความสมดุลของธรรมชาติ) เพราะว่ายุคสมัยฉินค่อนข้างจะสั้น ดังนั้นสีของเสื้อจะเป็นการผสานระหว่างสีเสื้อผ้าที่ฉินซีฮ่องเต้เป็นผู้ระบุและสีเสื้อผ้าตามประเพณีนิยมจารีตของยุคจ้านกั๋ว
เสื้อผ้าผู้ชายสมัยฉินเป็นลักษณะเสื้อคลุมยาว ฉินซีฮ่องเต้ได้กำหนดให้ใช้สีดำเป็นหลักในการตัดเย็บสำหรับเสื้อผ้าแบบพิธี โดยเชื่อว่าสีดำเป็นสีที่คู่ควรแก่การได้รับความเคารพ ข้าราชการยศระดับ 3 ขึ้นไปให้ใช้สีเขียวประกอบในการตัดเย็บ ประชาชนทั่วไปใช้สีขาวประกอบในการตัดเย็บ เสื้อผ้าผู้หญิง ฉินซีฮ่องเต้ไม่ได้มีนิยมสีในการตัดเย็บเนื่องจากท่านนิยมชมชอบสีสันความสวยงามของเสื้อผ้าที่นางสนมในวังสวม จึงเน้นเสื้อผ้าที่มีสีสันสวยหรู สีฉูดฉาด
สมัยฮั่น (202 ปีก่อนคริสตศักราช – ค.ศ. 8) เสื้อผ้าสมัยฮั่น จะประกอบด้วย เสื้อคลุมยาว เสื้อลำลองแบบสั้น เสื้อนวมสั้น กระโปรง (ผู้หญิง) และ กางเกง (ผู้ชาย) ในยุคนี้ผ้าที่มีลักษณะการถักทอได้รับความชื่นชมมากมาย โดยเหตุนั้น คนที่มีเงินในช่วงเวลานั้นจะใส่เสื้อผ้าที่ทำจากผ้าแพรต่วน ซึ่งมีความสวยงามมาก โดยทั่วไปผู้ชาย จะสวมเสื้อสั้น กางเกงขายาว และหากฐานะยากจน จะสวมเสื้อแขนสั้นที่ตัดเย็บด้วยผ้าหยาบ ในส่วนของผู้หญิงในสมัยฮั่นเสื้อผ้ามีตั้งแต่เป็นลักษณะเสื้อและกระโปรงต่อกัน (กี่เพ่า) และแยกเสื้อกระโปรงเป็น 2 ชิ้น กระโปรงจะมีการระบายสีหลากหลายมาก กระโปรงที่มีชื่อเสียงออกจะตายในสมัยนั้น คือ “กระโปรงลายเทพสถิตย์ ”ระดับชั้นของข้าราชการในสมัยฮั่น จะมีหมวกและสายประดับยศเป็นสัญญาณในการแบ่งชั้นของขุนนาง ซึ่งสมัยนั้น ฐานันดรอัครเสนาบดีเป็นขุนนางตำแหน่งสูงสุด